- ολοχωρία
- ὁλοχωρία, ἡ (Α) ολόκληρος ο χώρος («ὁλοχωρία τοῡ ἱεροῡ», επιγρ.).[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁλ(ο)-* + -χωρία (< -χώρος < χώρος), πρβλ. ευρυ-χωρία].
Dictionary of Greek. 2013.
ολοχωρία
Look at other dictionaries:
ολ(ο)- — (ΑΜ ὁλ[ο] ) α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθ. όλος και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού ολόκληρου, τού ακέραιου (πρβλ. ολο μελής, ολό σωμος, ολό ψυχος). Το σύστημα τών συνθ. με α συνθετικό ολ(ο) … Dictionary of Greek
